Voor alles is een tijd

Na een paar weken geen internet te hebben gehad, is het weer hoog tijd voor een update. Tja, of internet ligt eruit bij Goeie Hoop of je zit op een vakantieadresje zonder internet. 't gebeurde allebei. Want ja, ik ben ook een weekje op vakantie geweest naar het mooie Hermanus. Samen met Elise een auto en appartementje gehuurd en zo zijn we er even tussenuit geweest. Het kon nu ook, want ondertussen is ons team al uitgebreid naar 8 personen. De eerste dagen hadden we stralend mooi weer en konden we dus volop van de Afrikaanse natuur genieten. Helaas heeft het ook twee dagen kei en dan ook keihard geregend, maar met een boek of springende walvissen spotten vanuit de auto vliegt de tijd ook weer zo voorbij. Heerlijk zo'n weekje rust en vooral alle tijd hebben voor stille tijd.
Tegelijkertijd was het nog leuker om weer terug te gaan naar Goeie Hoop. Toen we aankwamen, stormde de kids naar ons toe en gilden aan onze nek: yeah, you are back!! Op het raam van mijn oude vertrouwde kamertje hier, was 'welkom thuis' geschreven. Nou, zo voelde het ook. Mammie Stella heeft wel vier keer gezegd dat ik er zo goed uitzag en zelf vind ik het ook wel erg fijn om nu vol energie mijn laatste maandje hier nog te kunnen werken.

Bij terugkomst van onze vakantie, zagen we opeens twee nieuwe gezichten. Een jongen van 6 en zijn zusje van 3 jaar. Overigens stonden deze week de ouders van deze kids al op de stoep. Toen ik ze rondleidde, vertelden ze dat de buurt leugens had verteld tegen de social worker en ze daardoor hun kinderen ten onrechte kwijt zijn. Of zij de waarheid spreken? Geen idee, het zou zo maar kunnen. Is ieder geval gaat het wel uitgezocht worden.
Voor mijn vakantieweekje waren er trouwens ook nog twee broertjes van 6 en 4 jaar binnengekomen. Ze leken samen op straat te leven. Tot nu toe heeft zich nog geen familie gemeld.
En de vier kids (waarover ik in mijn vorige blog vertelde) zijn ook al weer een paar weken terug geplaatst. Zwaar reukend naar de braai's van de sloppenwijken en ontzettend moe van te weinig slaap. Hun moeder was al weer op ze uitgekeken. Triest, zo ontzettend triest. En dan vooral voor de kinderen die er zichtbaar en hoorbaar onder lijden.

Dan denk ik ook aan vanmorgen toen één van de oudste jongens zijn hart uitstortte. De normaliter stoere bink, veranderde nu in een huilend jochie. Dan wordt er aan je verteld hoe onmenselijk het is om met je mee te dragen dat je niet thuis kan wonen door de slechte situatie daar en verdere familie je niet wilt. Ondanks dat de verdere familie uit heel veel mogelijke pleegouders bestaat. Dan hoor je hoe afwijzing voelt. Wat wil je dan graag dat ze de hemelse Vader leren kennen en verdubbelen gebeden zich.

Kinderleed, dat is er ook bij de 10-jarige O. genoeg. Al een aantal jaren verblijft ze bij Goeie Hoop. Een dapper meisje, die schijnbaar gelukkig door het leven gaat en veel lacht. Toen ik haar van de week haalde voor speltherapie keek ze echter zo ontzettend triest, dat ik maar het eerste beste kamertje inging, wat ik tegen kwam. Als een klein kind kroop ze bij me op schoot en begon te huilen.
Hete tranen vielen op mijn arm en haar lijfje schokte van de snikken. Een kind wat huilt om het onrecht wat haar is aangedaan. Een kind, dit meisje, wat door haar moeder naar pedofielen werd gestuurd.
Woorden had ik niet. Ik hield haar alleen maar vast en mijn hart huilde mee. Vanuit het raam zag ik de strakblauwe lucht en zon... en wat nog hoger is. God, Die ziet wat voor een ellende wij mensen op de wereld hebben gebracht en steeds weer maken. Een wereld die Hij zeer goed had gemaakt. Maar ook een wereld die Hij nu in deze toestand niet aan z'n lot overlaat. En nog meer: God zal een nieuwe aarde scheppen waarop gerechtigheid woont.
Toen had ik wel woorden voor het inverdrietige meisje op mijn schoot.

Zoals ik al aan begin van mijn blog benoemde, zijn er weer drie vrijwilligers bij gekomen. Volgende week hoopt de laatste nog te arriveren. Het is wel heel fijn dat we nu met genoeg mensen zijn, zeker met alle kerstvoorbereidingen. Teksten instuderen, knutselwerkjes om de boel te versieren, liederen aanleren... Daarnaast hebben de kids ook over een week zomervakantie, dus kunnen we dan zeker alle handen goed gebruiken. We willen er ook echt een leuke vakantie van maken voor ze. In ieder geval gaan we in tweetallen met een groepje kinderen om de beurt een nachtje kamperen op een camping, met ze naar de dierentuin, speeltuin en strand.
O ja, weet je wat ik van de week op mijn vrije dag gedaan heb? We wilden het Jonkershoek natuurreservaat gaan bekijken, toen we plotseling mountainbikes zagen staan. Ik heb al ruim vier maanden niet meer gefietst, dus dat konden we natuurlijk niet afslaan. Het was echt zo leuk, zeker omdat het heel erg heuvelachtig was. Helaas kreeg ik dan weer wel op driekwart van onze rit een klapband, dus mocht ik verder lopen. Maar zo'n kleinigheidje heb je wel eens in Zuid-Afrika.

Warme groetjes voor jullie vanaf hier!