Goeie Hoop belevenissen

Zo hier dan weer een blog van mij, nadat ik behoorlijk wat hints en vragen kreeg over wanneer mijn volgende blog zou verschijnen. Eerst het goede nieuws: na ruim anderhalve week geen laptop te hebben gehad, is deze weer gerepareerd! En dat voor 250 rand (zo’n 22 euro). Niet voor te stellen in Nederland, toch?

En ondertussen is er hier weer genoeg gebeurd. Bijvoorbeeld dat je zaterdagochtend een lekker rustig ochtendje voor de boeg denkt te hebben en een uur later met een 2-jarig kind bij de dokter zit samen met Sharon. Diepe snee in zijn kin en daar moesten dan drie hechtingen in. Met z’n tweeën hem vastgehouden en de dokter hechten. Ik zal dan maar weer niet vertellen dat ik zelf haast onderuitging, bij de aanblik van dit bloederige tafereel.

Jammer, jammer, maar er is weer al een (geplande) teamwisseling geweest in de achterliggende week. Esther is weer terug in Nederland en Hanke is in haar plaats gekomen. Vandaag is Sharon ook weggegaan. Dus de komende weken zijn we weer druk aan het werk met z’n drieën.

Doordat Esther weggegaan is, heb ik ook een taak van haar overgenomen: catechisatie geven aan de kinderen. Ondertussen al een eerste keer gedaan en ik geniet er echt van. Al vind ik het ook moeilijk om het te doen. Moeilijk om een evenwicht te brengen in de boodschap van Gods genade en jouw verantwoordelijkheid. Moeilijk om het op kinderlijk niveau toch begrijpbaar te maken. Moeilijk, maar zo mooi om te doen!
De gesprekken die je na een Bijbelverhaal hebt met de kinderen zijn waardevol. De kinderen geven me dan werkelijk even een kijkje in hun hart. Sowieso is het goed om altijd Bijbelverhalen terug te bespreken, want de fantasie van de kids gaat af en toe wat al te erg met hen op de loop...

Een dagje genieten van de natuur heb ik een week geleden ook nog gedaan. Op onze vrije dag zijn we naar Kaap de Goeie Hoop geweest. Zo mooi, onbeschrijfelijk! Daarom voeg ik wel wat foto’s bij. Het is dan ook heel normaal dat je samen met struisvogels over een wit strand loopt en antilopen langs de auto lopen.
En wat ik deze week op mijn vrije dag gedaan heb? De spelkamer gepoetst en opgeruimd. Ja, als je wil, kun je hier altijd blijven werken. Ik ben op dit moment ook bezig om in wat vrije uurtjes mamie Stella te leren autorijden. Het is namelijk ook wel makkelijk als een huismoeder haar rijbewijs heeft. Hier mag dat ook gewoon onder twee voorwaarden: je plakt een rode L op je auto en rijdt niet harder dan 40 km/uur. Zo doen de officiële autorijscholen het hier ook; die hebben zelfs vaak auto’s met maar maximaal 3 versnellingen. Nu ik dat weet hoop ik maar niet dat ik nog een keer iemand tegenkom die voor het eerst de snelweg op draait, nadat die zijn rijbewijs heeft gehaald..!

En verder blijft het werk hier vol afwisseling en uitdagingen. Ik geniet van de kinderen. Steeds meer leer ik hun achtergrond kennen. Al is dat iets wat nooit gaat wennen, maar wel goed is om bepaald gedrag te kunnen plaatsen. Steeds dieper wordt de band ook met ze. Het gaat moeilijk worden om afscheid te nemen, maar daar denken we maar niet teveel aan. En aan de andere kant zou ik soms ook weer wel eventjes in Nederland om het hoekje willen kijken. Bijvoorbeeld als je hoort over een geslaagd familiedagje, een trouwkaart krijgt, het skypegesprek met een vriendin niet doorgaat omdat de laptop het niet doet of foto’s ziet van tantezeggertjes die je ook eigenlijk weer wel even in het echt wil knuffelen. Gelukkig blijft het bij een wensen en heb ik nog steeds geen last van heimwee gehad. Maar hoe kan dat ook met 31 prachtige kinderen om je heen, een leuk team naast je en vooral een God Die er altijd is.